به گزارش بنیان به نقل از ایسنا، رهبری این پروژه 77 میلیون دلاری را یکی از اساتید دانشگاه کلمبیا بر عهده داشت.

 

به منظور مشاهده هر نوع اثر طولانی‌مدت، بیمارانی که واکسن این پروژه بر روی آن‌ها آزمایش شده، برای مدتی تحت نظارت خواهند بود، با این حال، این پروژه متوقف می‌شود.

 

این مطالعه که HVTN-505 نام دارد، در سال 2009 آغاز شد و طی این چند سال، بر روی بیش از دو هزار و 500 داوطلب مطالعه کرده است.

 

در این جا فرایند واکسیناسیون شامل هیچ HIV زنده یا حتی غیرفعال‌شده نیست، بلکه با فرایندی آغار می‌شود که شامل یک ماده ژنتیکی است و با تبعیت از ویروس، مدل‌بندی شده است تا سیستم ایمنی را جوان کند.

 

سپس نوبت به واکسن واقعی می‌رسد که شامل دی ان ای نوترکیب (دی ان ای از منابع گوناگون) مبتنی بر آدنوویروس نوع 5 است. این یک ویروس سرماخوردگی رایج است که در این حالت غیرفعال شده تا موجب سرماخوردگی نشود.

 

نسخه‌های مصنوعی آنتی‌ژن‌های HIV به این آدنوویوروس‌ها چسبیده‌اند. آنتی‌ژن‌ها که مولدهای آنتی‌بادی هستند، یک پاسخ ایمنی را ایجاد می‌کنند و این آنتی‌ژن‌های مصنوعی برای حمله به سه زیرنوع اصلی HIV طراحی شده‌اند.

 

این تکنیک پیشتر نوعی موفقیت ملایم را موجب شده بود. در یک مطالعه در سال 2009 در تایلند، این تکنیک 31 درصد کاهش در نرخ عفونت HIV را نشان داد که در نوع خود رضایتب‌خش به نظر می‌رسید، اما کافی نبود.

 

گرچه مطالعه تایلندی‌ها بسیار شبیه به HVTN-505 بود، اما آن‌ها از پرایمرها و بوسترهای متفاوت استفاده کرده بودند.

 

این تحقیق نشان داد که HIV افرادی که واکسن به آن‌ها تزریق شده بود، بیشتر از افرادی که دارونما را دریافت کرده بودند، رشد کرد.

 

همچنین افراد آلوده، علی رغم استفاده از واکسن، هیچ کاهشی در بارگیری ویروسی گزارش نکردند و این موضوع دلیل دیگری بود که موسسه ملی بهداشت امریکا را بر آن داشت تا مطالعه مزبور را متوقف کند.

 

پایان مطلب/